Craft

Spadł śnieg. Leży od wczoraj,choć wygląda na to, że do jutra już nie dotrwa. Dziś, pierwszy raz w tym sezonie, zobaczyliśmy jednocześnie słońce i zimową biel.

Teraz.

Tak. Właśnie teraz, kiedy już dawno o śniegu marzyć przestałam, a w głowie gra wiosenna muzyka. 

Budzę się rano i na widok okna uśmiecham się tylko dlatego, że w głowie huczy jak mantra:" jeszcze chwilka i słońce będzie wstawać razem z nami... jeszcze dwie, i dawno już będzie na niebie, kiedy my otworzymy rankiem oczy..." 

I jutro znowu, zapalając kolejną lampkę w drodze do kuchni, powtórzę to na głos. Antoś na to klaśnie radośnie i krzyknie "hurrraaaaa!". Nieporadne jeszcze "rrrr" zabrzmi tak słodko, że wymuszony uśmiech stanie się całkiem szczery:)

Tymczasem, kolejna choroba Antosia przywiązała mnie do miarek lekarstw, termometru, stosów chusteczek...i tak na zmianę. I doceniam, że mój czterolatek umie wysmarkać nosek, a najobrzydliwsze lekarstwo połyka dzielniej niż dorosły.. Doceniam. Nie zmienia to  faktu, że - niemal z amokiem w oczach - wypatruję kolejnej pory roku..

Ogromnie leniwy początek 2015 zaowocował jednak czymś, co dodatkowo stawia mnie na nogi.. Zaczynam powoli organizować miejsce, w którym cały mój "warsztat" robótkowy odnajdzie swój zorganizowany porządek. Przyszły już regały, przytachałam pojemniki, pojemniczki, słoiczki, drążki ścienne i takie tam..Farba czeka, miejsce też..tylko...jak tu przepaść w cudownym chaosie urządzania, kiedy oskrzela malucha wymagają .. całkiem sporego poświęcenia:) 

Kocham zorganizowane miejsca pracy. Artystyczny nieład-owszem, ale na chwilę... Wyznaję zasadę "każdy przedmiot ma swój domek". Nie jest to łatwa w obyciu cecha, ale bez niej zdecydowanie trudniej.

Mąż mój to raczej przeciwieństwo - "Ale mnie to wcale nie przeszkadza"-słyszę dość regularnie:)

Póki muszę być skupiona głównie na chorobie malca, napawam jedynie oczy takimi oto widokami..

źródło: Pinterest: * * * * * * * * * * * * * * *

 Pozdrawiam Was serdecznie!

a