To Takie Ważne. Takie Ważne.

Otwieram ogromne, ciężkie drzwi. Klamka stara, wielka i skrzypi.Wychodzę na werandę, malutką, taki przedsionek, obrośnięty z każdej strony zieloną winoroślą... Letnie, poranne słońce wpada w oczy. Wybiegam boso na wyschniętą już od rosy  trawę i z dziecięcym okrzykiem biegnę do furtki. Mijam słoneczniki, irysowe fiolety, ciepłe żółcie, pomarańcze, róże, czerwienie i mnóstwo innych, kolorowych cudowności.

Wracam.
Wbiegam na rozłożony już  na trawie koc. Na kocu wszystko czego trzeba- lalki, garnuszki i wianek z mleczy, upleciony  przez tatę. Obok koca stoi chatka - dziecięcy namiot. Ogromna  płachta materiału, narzucona na metalowy szkielet w kształcie domku, z nadrukowanymi kwiatami pod okiennicami, z okienkami, podwijanymi drzwiami, tekturowym kominem.

Znowu mam 5 lat.

A z letnich chwil spędzonych w tamtym miejscu , chyba najbardziej pamiętam to poranne słońce..:)

Kiedy za oknem zima zabiera wszystkie kolory, nietrudno je odzyskać mając wspomnienia, które-być może- same się jeszcze podkolorowały przez lata..

Po latach wiem, jakie to ważne.

Ta zima - "złodziejka kolorów" - która nawet kszty bieli na jeden pełny dzień żałuje, to nie tylko dosłowność. To też przenośnia.

Niech mijają choroby, leki, temperatura, a ta ohydna szarość niech da mi szansę, bym mogła  swemu dziecku dalej, jak szczepionkę na całe życie, podawać przyszłe, kolorowe wspomnienia...
Cudowna szczepionka, która zaleje kolorem ponure myśli, kiedy tylko będzie potrzeba.

To takie ważne.

Takie ważne.

Zostawiam Was z kolorem słońca i kwieciem w kadrach :)

A te piękności rozkwitły w ciągu jednej nocy :)

Uściski

a